I atten sju og sytti kom storebror,
hei-fa-ra- kom storebror,
på Bispegarden til far og mor.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Og guten vaks og vart rund og kjekk,
hei-fa-ra- vart rund og kjekk.
Olai, det var namnet som guten fekk.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
I hønseflokken han likte seg godt,
hei-fa-ra- han likte seg godt.
Der gjekk han og stabba den vesle pjott.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Han stundom tok hanen i stova inn,
hei-fa-ra- i stova inn.
Og sette han frå seg på stolryggen sin.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Olai han snart laut på skulen gå,
hei-fa-ra- på skulen gå.
Om vinteren gjekk han med tresko på.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Men regnde det, hadde Olai for skikk,
hei-fa-ra- Olai for skikk.
Å ganga med tresko og «skjøtemanik».
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
I skulestova Olai han gjekk,
hei-fa-ra- Olai han gjekk.
Han skuleborni på låtten fekk.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Olai vart vaksen, og då han gjekk,
hei-fa-ra- ja då han gjekk.
I frydenlund til ei gjenta kjekk.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Olai han fridde og han fekk ja,
hei-fa-ra- ja han fekk ja.
Ho Berta vilde Olai’en ha.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Ved Olsok-helgi, eg sikkert trur,
hei-fa-ra- eg sikkert trur,
Ho Berta vart pynta som krunebrur.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Herzog han var i Olai so glad,
hei-fa-ra- i Olai so glad.
Ei plata av brudlaupet vilde han ta.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
Han stilte opp alle på seng’kanten fram,
hei-fa-ra- på seng’kanten fram.
Men me kom på låtten, so det vart ei skam.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.
For Herzog han hadde so lange føt,
hei-fa-ra- so lange føt.
Hår han skulde klikka, då lo me støtt.
Hei-fa-ra. Pel-tu-ril-tu-ral-tura.